Nasz Patron

IGNACY JAN PADEREWSKI żył w latach 1860 - 1941. Był nie tylko wybitnym polskim pianistą i kompozytorem, ale również znakomitym politykiem i działaczem społecznym. Urodził się w Warszawie, a w latach 1872 - 78 studiował grę na fortepianie w Instytucie Muzycznym Warszawskim. W roku 1876 Paderewski odbył swą pierwszą podróż koncertową po prowincjonalnych miastach Rosji i północnej Polski, zaś w 1878 r. podjął pracę nauczyciela w Instytucie Muzycznym Warszawskim, koncertując jednocześnie w największych europejskich miastach i komponując. W latach 1881 - 1884 kontynuował studia kompozytorskie w Berlinie oraz pianistyczne w Wiedniu. Następnie, w latach 1891 - 92, odbył swe pierwsze tournee po Stanach Zjednoczonych. W 1896 r. zamieszkał w Morges w Szwajcarii, a w 1913 r. osiadł na stałe w Stanach Zjednoczonych, zyskawszy uprzednio sławę jednego z najwybitniejszych pianistów świata. W swej twórczości kompozytorskiej, utrzymanej w stylistyce neoromantycznej, Ignacy Paderewski hołdował klasycznym formom (forma sonatowa, wariacje), często również nawiązywał do polskiej muzyki ludowej, stosując niekiedy archaizacje (np. popularny Menuet G-dur na fortepian).

Ignacy Paderewski swą działalność polityczną i społeczną rozpoczął jeszcze przed I wojną światową, podejmując (głównie w Stanach Zjednoczonych) akcje na rzecz odzyskania przez Polskę niepodległości. W tych latach wspierał finansowo wielu artystów i liczne przedsięwzięcia, ufundował m.in. w 1898 r. konkurs kompozytorski w Dreźnie, w roku 1910 Pomnik Grunwaldzki w Krakowie, zaś w 1900 r. stworzył Fundusz im. I. J. Paderewskiego na nagrody dla kompozytorów amerykańskich. Po wybuchu I wojny światowej wraz z Henrykiem Sienkiewiczem założył Komitet Pomocy Polskim Ofiarom Wojny z siedzibą w Vevey w Szwajcarii oraz Polish Relief Fund w Londynie. W czasie wojny, w latach 1917 - 1918, reprezentował w USA paryski Komitet Narodowy Polski. Wrócił do kraju w roku 1918, a od 1919 był premierem Polski i ministrem spraw zagranicznych, zbliżonym w swej polityce do Narodowej Demokracji. Jako przedstawiciel Polski podpisał w 1919 r. powojenny wersalski traktat pokojowy, zaś w latach 1920 - 21 był delegatem Polski przy Lidze Narodów. W roku 1936 został jednym z inicjatorów Frontu Morges. Po wybuchu II wojny światowej został w 1940 r. powołany na stanowisko przewodniczącego Rady Narodowej w Londynie, jednego z głównych ciał rządu emigracyjnego. Ignacy Paderewski zmarł w USA w 1941 r. Po ponad pięćdziesięciu latach jego prochy sprowadzono do Polski. Pozostawił po sobie wydane w 1939 r. autobiograficzne Pamiętniki.

NAJWAŻNIEJSZE DZIEŁA:

- Menuet G-dur (1886)
- Koncert fortepianowy a-moll (1888)
- Fantazja polska na fortepian i orkiestrę (1893)
- Symfonia h-moll (1907)
- utwory fortepianowe, m.in. Humoreski koncertowe (ze znanym Krakowiakiem fantastycznym)
- pieśni solowe, duety
- opera Manru (wyst. Drezno 1901)